Het ruikt naar banketletters, speculaas en marsepein

Op het documentairefestival IDFA zag ik een aansprekende, adembenemend grappige film over de beste patissiers van Frankrijk. Die het predikaat Meilleur Ouvrier de France -de beste banketbakker- willen verwerven. Daar moest ik over schrijven! Dezer dagen hangt de geur van speculaas en boterletters toch al om mijn hoofd. Al slaapt dit banketbakkerskind niet meer boven de bakkerij. Blij met zes goede banketbakkers in de stad ben ik wel!

Maar de stormachtige dag erna kwam ik in De Uithof op een bijeenkomst van onderzoeksjournalisten terecht. Die zien zichzelf graag als de ‘waakhonden van onze democratie’. Ik hou van hun werk. En in het diepst van mijn gedachten ben ik er zelf ook zo een. Zou dit mijn voornemen om over marsepein te schrijven, doorkruisen? Ging de beschrijving van de vergankelijke schoonheid van bruidstaarten, chocolade-sculpturen en suikerkristallen bloemen over de rand vallen?
De journalisten bespraken de Commissie Davids, die de Nederlandse militaire betrokkenheid bij de oorlog in Irak onderzoekt. Die commissie kwam er door de niet aflatende inzet van onderzoeksjournalisten. De bewondering voor deze collega’s nam, gaande de bijeenkomst, toe. Van de researchredactie van RTL-Nieuws was Roel Geeraedts aanwezig. Die ons later die zaterdag informeerde over de bedragen die politievrouw Miriam Barendse als interim-manager betaald krijgt: 180 euro per uur. Barendse werkte bijna twintig jaar bij de Utrechtse politie. Haar leermeesters zijn Peter Vogelzang en Stoffel Heijsman. Veel management-wol, weinig inhoud. In deze krant las ik het bericht over Jeremy Rifkin. De provincie Utrecht besloot deze puntsnor-dragende Amerikaanse econoom als adviseur aan te trekken. Voor een lezing vraagt Rifkin: $$$$. Vier dollartekentjes? Ze symboliseren: 25.000 tot 40.000 dollar. Voor één lezing! Mocht u hem binnenkort ergens in het Utrechtse ontmoeten, hou die bedragen in uw achterhoofd. Hij wordt betaald van onze centen! De NOS Journaal-onderzoeksredactie meldde dat drie grote Utrechtse woningbouwcoöperaties gigantische verliezen leden. Terwijl de top zichzelf uitstekend betaalde.

Het voornemen taart en speculaas te beschrijven, stel ik uit. Tot kerstmis. Wanneer de geur en smaak van amandelspijs, kerstkrans-koekjes en tulband-cakes om mijn hoofd hangen!